Vijftig jaar geleden, in 1965, werd Marguerite De Riemaecker-Legot de allereerste vrouwelijke minister in België.
Geboren in Oudenaarde in 1913 als dochter van een advocaat volgde zij de sporen van haar vader en werd zij doctor in de rechten en advocaat in 1936, wat toen nog altijd geen evidente beroepskeuze was.
Evenmin evident was haar verkiezing als volksvertegenwoordiger voor CVP-PSC in 1946: pas twee jaar nadien kregen vrouwen in België algemeen stemrecht.
Tot 1971 was zij volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel.
In 1965 werd zij als eerste vrouwelijke minister van België benoemd tot minister van het gezin en de huisvesting in de regering Harmel-Leburton. Zij vervolgde haar mandaat onder de regering Vanden Boeynants.
Vanaf 1971 tot haar overlijden was zij Schepen van de stad Brussel.
In 1974 beet zij eens te meer de spits af met haar benoeming als eerste vrouwelijke minister van Staat.
Marguerite De Riemaecker-Legot overleed in 1977.
Haar hele politieke leven stond in het teken van haar sociale bekommernis om de situatie van vrouwen, kinderen en kansarme groepen.
Baanbreker in de politiek
Tijdens haar politieke loopbaan heeft Marguerite tal van “premières” kunnen realiseren, namelijk als:
- eerste vrouwelijke afgevaardigde van de CVP – Arrondissement Brussel – bij de Kamer van Volksvertegenwoordigers
- eerste vrouwelijke afgevaardigde van de CVP bij de UNO
- eerste vrouwelijke afgevaardigde CVP bij de Internationale Arbeidscommissie
- eerste vrouwelijke Secretaris van de Kamer van Volksvertegenwoordigers
- eerste Belgische vrouw zetelend in het Europees Parlement
- eerste vrouwelijke Minister in België
- eerste vrouwelijke Minister van Staat in België
Voor haar toewijding ten dienste van het land kreeg ze volgende onderscheidingen:
- in 1958 Officier in de Leopoldsorde
- in 1965 Commandeur in de Leopoldsorde
- in 1972 Grootlint in de Leopoldsorde II.
Alhoewel er op heden verbetering komt in de quota, is dit milieu nog steeds voornamelijk overheerst door mannen.
Marguerite maakte deel uit van een schaars aantal vrouwen dat zich in de politiek heeft doen gelden, ondanks de voortdurende tegenwerking van dit milieu.
